Przepięknie zdobiona księga nadania tytułu szlacheckiego Ritter von Smolan Wilhelmowi Smoluchowskiemu...
Marian Smoluchowski urodził się w miejscowości Vonderbrühl pod Wiedniem. Jego ojciec, Wilhelm Smoluchowski, był wysokim urzędnikiem na dworze cesarskim, zaś matka, Teofila, pochodziła z zasłużonej dla Polski rodziny Szczepanowskich. Smoluchowski ukończył Collegium Theresianum, jedną z najlepszych szkól średnich w kraju, następnie studiował fizykę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie uzyskał doktorat sub auspiciis imperatoris. Tytuł ten był przyznawany w ciągu roku zaledwie dwóm studentom całego uniwersytetu. Dzięki materiałom zachowanym w archiwach rodzinnych Smoluchowskich i Zakrzewskich ten okres życia uczonego zilustrowały liczne fotografie i dokumenty. Do najciekawszych należała przepięknie zdobiona księga nadania tytułu szlacheckiego Ritter von Smolan jego ojcu Wilhelmowi Smoluchowskiemu. Na kolejnych fotografiach przedstawieni zostali członkowie rodziny: rodzice, brat Tadeusz z żoną Marią Gutenberg i ich dzieci, Zofia Baraniecka, córka profesora matematyki UJ, która w 1901 roku została żoną Mariana, a także Aldona i Roman, dzieci Mariana i Zofii Smoluchowskich. Roman Smoluchowski (1910-1996) również został fizykiem. Zajmował się początkowo fizyką ciała stałego, by potem skierować zainteresowania ku astrofizyce.
W tej części ekspozycji znalazły się również informacje o podróżach naukowych, które Smoluchowski odbył w latach 1896–1898. Współpracował kolejno z Gabrielem Lippmannem (1845–1921) w Paryżu, lordem Kelvinem (1824–1907) w Glasgow, a także z Emilem Warburgiem (1846–1931) w Berlinie. Pobyt w Paryżu dokumentowany był pracą Recherches sur une loi de Clausius au point de vue d`une thèorie gènèrale de la radiation, pobyt w Glasgow ilustrowała korespondencja Smoluchowskiego z lordem Kelvinem, rękopis artykułu z odręcznymi uwagami Kelvina i zaproszenie na ślub Johna C. Beattiego, z którym Smoluchowski bezpośrednio współpracował w Glasgow. W laboratorium Kelvina Marian Smoluchowski prowadził badania nad „elektryfikowaniem” powietrza pod wpływem promieniowania rentgenowskiego, uranowego i ultrafioletowego. Odwiedzający wystawę mogli samodzielnie wykonać eksperyment ilustrujący zjawisko jonizacji („elektryfikowania”) powietrza przez promieniowanie ultrafioletowe. Zaprezentowany na wystawie model tego doświadczenia został wykonany w Pracowni Pokazów Fizycznych Instytutu Fizyki UJ.
W Berlinie, pod kierunkiem Emila Warburga, Smoluchowski badał zjawisko skoku temperatury przy brzegu naczynia w rozrzedzonym gazie. Wyniki badań zamieścił w artykule Űber Wärmeleitung in verdünnten Gasen, który również znalazł się na wystawie. Warto dodać, że właśnie ta praca, uzupełniona rozważaniami teoretycznymi, stała się podstawą przygotowanej przez Smoluchowskiego rozprawy habilitacyjnej.