Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Od obserwacji do pomiarów

XIX-wieczne lunety ze zbiorów Muzeum UJ. Fot. G. Zygier Początkowo lunety używano tylko jako przyrządu obserwacyjnego, ale jeszcze w XVII wieku zaczęto konstruować dodatkowe przyrządy – mikrometry, noniusze czy koła ze skalą, które umożliwiły przekształcenie lunety w przyrząd pomiarowy.  

W XVIII wieku udoskonalona została optyka lunet, budowano coraz lepsze wielosoczewkowe okulary, skonstruowane zostały pierwsze obiektywy achromatyczne, które miały coraz większą średnicę i pozwalały dostrzegać coraz słabsze obiekty na niebie. Pod koniec XIX wieku zbudowana została luneta wyposażona w obiektyw o średnicy 1 metra. Osiągnięta została bariera możliwości technicznych. Soczewki o większej średnicy nie dało się zbudować, gdyż odkształcenia soczewki pod wpływem jej własnego ciężaru zakłócałyby otrzymywany obraz. W XX wieku największe budowane przyrządy były teleskopami zwierciadłowymi. 

Kącik poświęcony astrofotografii.  Fot. G. Zygier W połowie XIX wieku w astronomii zastosowano nowy wynalazek – fotografię. Znacząco poszerzyło to możliwości pomiarowe i obserwacyjne teleskopów. Współcześni następcy kliszy fotograficznej – kamery CCD – są standardowym wyposażeniem wszystkich większych teleskopów. 

Pliki do pobrania
jpg
opis różnych wad występujących w elementach optycznych teleskopów – soczewkach i zwierciadłach. M. Kluza
jpg
Plansza opisująca zastosowania fotografii w obserwacjach astronomicznych. M. Kluza
jpg
Na planszy omówiono różne typy montażu lunety lub teleskopu stosowane w astronomii. M. Kluza
jpg
Na planszy omówione zostały największe lunety zbudowane w XIX wieku. M. Kluza

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Kontakt: dr Maciej Kluza - Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego